"Toekomstige stagiair? Gewoon doen!"

Derdejaars International Tourism Management student Anne besloot haar stage aan te grijpen om lekker ver weg te gaan. ‘Ik hou van reizen!’ Versterkt door positieve gesprekken met reisexperts Karin en Astrid ging haar voorkeur al snel uit naar Tanzania. ‘Ik had direct het idee daar wel op een goed plekje terecht te komen’, vertelt ze. Vanuit de groene en bloemrijke tuin van het huis in safarihoofdstad Arusha, waar ze samenwoont met andere stagelopende leeftijdsgenoten, vertelt ze graag over haar buitenlandstage. Toen ze op zoek ging naar een stage kwamen er verschillende opties langs. Een docent attendeerde me op de stage bij Better Places.

Tijdens mijn opleiding zijn we uiteraard bezig met duurzaamheid, dat is natuurlijk een belangrijk aspect van toerisme, vertelt Anne. Maar de praktische toepasbaarheid is echt iets anders, dus het sprak me aan daar in deze stage mee aan de slag te gaan.

Optimaliseren CRM-systeem, samenstellen van reizen, social media

In Nederland startte de stage op het hoofdkantoor van Better Places in Leiden. ‘Better Places heeft een nieuw boekingssysteem waar de reisexperts ook op over moeten gaan. Mijn belangrijkste taak is om daar alles in te zetten. Van de excursies en de accommodaties die we aanbieden tot de prijzen, de verschillende auto’s en de agenten waar we mee samenwerken’, vertelt Anne. ‘Vanaf het moment dat ik in Arusha ben zie ik natuurlijk ook alle ins en outs van het bedrijf en help ik af en toe met het samenstellen van een reis. We gebruiken daar een mooi programma voor, waarmee je heel gedetailleerd de travel itinerary in kan zien. Ook hou ik me bezig met het bijhouden van de social media.’

‘Heel fijn om samen te wonen met leeftijdsgenoten’

Voordat ze vertrok wilde ze zeker weten dat ze veilige accommodatie zou hebben. ‘Ik wist vrij weinig van Tanzania, dus ook niet wat veilig en niet veilig of duur of niet duur zou zijn’, vertelt Anne. ‘Astrid en Karin zeiden direct: maak je geen zorgen, daar helpen we je mee. Ik kan ons huis hier het beste omschrijven als een soort studentenhuis, met drie huizen in één. De afgelopen maand woonde ik onder andere met twee Noorse meiden, die zijn nu weer naar huis. Nu zijn er 8 Nederlandse meiden en iemand uit Taiwan. We hebben allemaal ongeveer dezelfde leeftijd en zitten allemaal in hetzelfde schuitje, dus het is heel fijn om samen te wonen. De meesten lopen stage in een ziekenhuis, anderen doen vrijwilligerswerk op bijvoorbeeld een school.’

‘Ik voel me onwijs veilig in Tanzania’, vertelt Anne. ‘Natuurlijk moet je je gezonde verstand gebruiken en ga je niet in je eentje in het donker over straat. Bij het huis hebben een beveiliger en een gate. Maar ik denk eerder na om de deur dicht te doen om te voorkomen dat er een aap binnenkomt dan een inbreker’, zegt Anne lachend.

Een werkdag in Arusha

‘Ik werk van maandag tot vrijdag en van 09:00 tot 17:00. Eigenlijk een heel gewoon Nederlands ritme’, lacht ze. ‘Meestal ga ik rond een uur of 08:00 de deur uit. Dan loop ik de straat uit waar ik de dala dala pak, dat is de lokale bus. Je hebt niet echt bushaltes of tijden, hij komt en hij gaat. Maar er komen er heel veel, dus je hoeft niet bang te zijn dat je een uur moet wachten. Ik stap in, betaal en zeg waar ik eruit moet. Dan loop ik een klein stukje naar het kantoor in het huis van Karin en dan ga ik aan de slag. Aan het einde van de dag herhaalt het riedeltje zich. Ik reis dan vaak samen met collegaatje Rehema, die dezelfde kant op moet. Heel gezellig.’

Vrij? Tijd om Tanzania verder te leren kennen!

In haar vrije tijd gaat ze er graag op uit om het land nog beter te leren kennen. Anne: ‘In de weekenden is iedereen er voor in om iets leuks te ondernemen. Zo zijn we naar een Masai-dorpje geweest en een waterval.’ Toen haar ouders haar kwamen opzoeken voor haar verjaardag, is ze mee geweest op safari. Via Tarangire National Park naar de Serengeti en de Ngorongoro-krater.

We hebben ook overnacht bij Africa Amini Maasai Lodge, een lodge gerund door de Maasai. Karin en Astrid zijn daar ook heel enthousiast over, dus die accommodatie komt in vrijwel elke itinerary langs

‘Natuurlijk heb ik extra goed gekeken hoe de hotels zijn qua duurzaamheid, waar ze op kunnen letten en of hun werkwijze matcht met de richtlijnen van Better Places. Bijvoorbeeld geen plastic flesjes, maar glazen flessen op de kamer. Zo leer ik ook naast de inhoud van de stage veel over het reilen en het zeilen van het toerisme hier.’

Mambo? Poa!

Elke donderdag wordt er in het huis Swahili-les gegeven. ‘Dit is vrijwillig, maar ik probeer wel altijd mee te doen’, vertelt Anne. ‘Toen ik nog in Leiden was heb ik de opdracht gekregen om een soort Swahili-les te maken voor op YouTube, zodat onze klanten voordat ze naar Tanzania gaan alvast kunnen oefenen. Maar ik vind het ook belangrijk om mezelf hier verstaanbaar te maken.

Veel mensen spreken Engels, maar er is ook een deel die dat niet doet. Iedereen hier is supervriendelijk, dus ik vind het wel leuk dat als iemand Mambo (Hallo, hoe gaat het?) tegen mij zegt, ik met poa (goed) kan reageren. Eigenlijk ook niet meer dan normaal als je ergens 3 maanden woont toch? Zo leer je nog meer van de cultuur en de samenleving. Maar ook naast de lessen pik ik veel woorden op. In de dala dala, maar mijn collegaatjes leren mij ook woorden – en ik hun Nederlands – dus dat is helemaal leuk!’

Toekomstige stagiair? Gewoon doen!

‘Gewoon doen!’, moedigt ze anderen aan die erover denken om de sprong te wagen.’ Het leukste deel van de stage vindt ze het meemaken van het normale leven in Tanzania. Anne: ‘De luxe die we in Nederland gewend zijn heb je hier lang niet. En dan leven wij hier met alle Europese studenten nog best een Westers leventje en zijn er natuurlijk ook luxe hotels om aan het zwembad te liggen. Maar het normale leven is hier zó anders! Alleen al het pakken van de dala dala elke ochtend. Als we in Nederland moeten staan in de bus vinden we dat druk, terwijl we hier met z’n vieren op een driepersoonsbankje zitten. En ja, af en toen is er geen water of elektriciteit. Naja, dat is dan maar zo. Daar zul je aan moeten wennen’, lacht ze. ‘De meiden die in het huis zitten hielpen me als ik thuis miste. We trekken elkaar echt een beetje mee. En ook Astrid en Karin zijn heel lief en hebben direct aangegeven dat ik het altijd kan zeggen als ik even niet lekker in mijn vel zit. Kort voordat ik wegging vond ik het toch wel spannend. Tot mijn baas zei: stel je niet aan, je gaat iets hartstikke leuks doen. En nu denk ik alleen maar: ik heb het ontzettend naar mn zin!’